W dniu 19 czerwca w Kościele Mariackim w Krakowie odbyła się msza święta w intencji poświęcenia nowego sztandaru Ogólnopolskiego Związku Pielęgniarek i Położnych Regionu Małopolski. Na zaproszenie Grażyny Gaj – Przewodniczącej Zarządu Wojewódzkiego FZZ Województwa Małopolskiego przybyły organizacje społeczne zrzeszone w strukturach Forum Związków Zawodowych, w tym Federacja Związków Zawodowych Kolejarzy reprezentowana przez Tomasza Surówkę – Prezesa Związku Zawodowego Kolejarzy Małopolski wraz z pocztem sztandarowym w składzie: Jakub Czernecki – chorąży oraz Tomasz Antończyk i Maciej Iwaniec - przyboczni. Spośród przedstawicieli miasta Krakowa obecny był Marszałek Województwa Małopolskiego Witold Kozłowski.
Mszę Świętą prowadził ks. Dariusz Raś - ksiądz Proboszcz Bazyliki Mariackiej Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Polski duchowny katolicki, prałat, infułat - archiprezbiter kościoła Mariackiego w Krakowie.
Powołując się na jego słowa:
„U początku mszy świętej wszyscy odkrywamy wielkość miłości Boga i jego miłosierdzie. Natomiast w życiu, w naszej codzienności nasze serce zostaje wstrząśnięte grozą i ciężarem popełnianych grzechów. Zaczynamy obawiać się, aby nie oddalić się za daleko od Boga. Uznajmy więc grzechy za istotny element rozliczenia życia. Na mszy świętej zrzucamy ten ciężar i robimy spowiedź powszechną przez co oczyszczamy się i odnawiamy. W tym miesiącu, nawet codziennie w kościołach odmawiana jest Litania do Najświętszego Serca Jezusa, w której powtarzamy te słowa: Serce Jezusa, przebłaganie za grzechy nasze, zmiłuj się nad nami”.
Ksiądz przytoczył zapytanie:
„Ktoś kiedyś mnie zapytał po co tak ciągle bijemy się w piersi na mszy świętej, albo ciągle się spowiadamy Bogu Wszechmogącemu.
Dlaczego?
Odpowiadam: bo my chcemy się ciągle odnawiać, odmładzać, oczyszczać i wyzwalać przestrzeń wolności w naszym życiu. A Bóg to sprawia. Nieustannie potrzebny nam jest ten zastrzyk świeżości, miłości i oczyszczenia serca.
Dlaczego ten sztandar, dumny znak Ogólnopolskiego Związku Pielęgniarek i Położnych Regionu Małopolski zostanie dziś poświęcony? Jaki jest tego sens?
Odpowiadam: kiedy przynosimy do Świątyni Bożej ten nowy pielęgniarski sztandar to rzeczywiście chcemy coś odnowić w nas i wokół nas. Chcemy zobaczyć perspektywę nowego, lepszego szlaku dla pokoleń ludzi troszczących się o nasze zdrowie. Pielęgniarki, które zajmują się nami i dbają o nasze zdrowie, chcą otworzyć nowy etap w działalności społecznej poprzez tą organizację. Ten akt poświęcenia sztandaru daje łaskę odcięcia się od tego co słabe i stare oraz szansę na nowe otwarcie na życie w Ewangelii, akcentując przy tym moralność, miłosierdzie i caritas.
Tyle dobra ich ręce sprawiają na co dzień i dlatego chcą tą działalność pobłogosławić. A wiemy, że mierzą się nie raz z trudną i ciężką codziennością. Właśnie w sytuacjach kiedy czujemy, że sam/sama nie jestem w stanie się utrzymać na powierzchni, okazuje się,
że potrzebuję Jezusa jako tego, który wskazuje właściwą drogę”.
Ksiądz Proboszcz kontynuował: „Wiara zaczyna się od przekonania, że sami sobie nie wystarczamy, że potrzebujemy czegoś więcej, punktu odniesienia do duchowości i Boga, jakiejś siły która nas wspiera i wytycza drogę w stronę dobra. Dlatego chcemy błogosławić nasze organizacje. To poświęcenie sztandaru to również znak wiary: uznanie, że sami z siebie nie jesteśmy w stanie utrzymać się na powierzchni, że potrzebujemy Jezusa, jak żeglarze gwiazd, aby znaleźć kurs. Z Bogiem bezpieczniej, sensowniej i prawdziwiej jest podążać do ludzi na co dzień.
Głosiciel psalmu 63 w Piśmie Świętym używa słów: Szukam. Pragnę. Tęsknię.
Zapytaj się siebie tymi słowami: czego szukam, czego pragnę, za czym tęsknię. Właśnie tak powinno pracować nasze serce. Tęsknię Boga, pragnę szczęścia, szukam jak pomóc ludziom. Tu zawsze chodzi o tęsknotę do Boga, do duchowości, do serca i Ewangelii. Chrystus często pyta nas o wiarę i zaufanie, za kogo mnie uważacie? Pan Jezus dobrze zna ludzkie serca i wie, że potrzebują potwierdzenia i doewangelizowania. Wskazuje na konieczność stałego kontaktu z jego pierwszym orędziem miłości, Bóg ma dla nas wspaniały plan. Żaden człowiek nie jest wolny od słabości, od kompromisów i od fałszywych ścieżek.
Każdy człowiek ciągle potrzebuje przemiany. Bóg ma dla nas wiele do przekazania, jednak na co dzień trzeba wdrażać jego zasady
i realizować. Bóg stwórca pragnie, abyśmy ciągle odbudowywali w sobie serce, tą świątynię człowieka, abyśmy każdego dnia odbudowywali Jezusowa świątynię w nas, „credo”oraz „etos” naszego życia.
Dodatkowo pomaga nam w tym czerwcowa kontemplacja serca jezusowego, które kocha i jest żywą miłością do nas.
Wpatrujmy się w serce Boga! Zaplanujmy serce boże w naszym codziennym życiu, w pracy, w relacjach czy w misji społecznej,
ale w szczególności w domu, wśród bliskich. To bardzo ważne, żebyśmy nie tylko na siebie liczyli.
W piśmie świętym słowo serce występuje aż 977 razy! Oznacza osobowość, umysł, pamięć, uczucia, pragnienia i wolę. Pielęgniarki
i położne to specjalistki od serca. One przekraczają często granice pracy i wkładają swoje serce w to co robią. Serce jest centrum osobowym człowieka, w którym znajdują się wartości moralne, jego pragnienia, ale także emocje. Serce jest odpowiedzialne za myślenie, rozważanie, decyzje w każdej sferze życiowej. Największym szczęściem jest spełnienie się człowieka w sercu poprzez sumienie i zaufanie. Żyjmy bardziej wg serca. Amen”.
Związek Zawodowy Kolejarzy Małopolski składa gratulacje z tytułu nadania i poświęcenia nowego sztandaru Ogólnopolskiego Związku Pielęgniarek i Położnych Regionu Małopolski. Jednocześnie życzymy Wam satysfakcji z waszej codziennej pracy na rzecz zdrowia obywateli naszego Państwa. Przekazujemy Członkom i Członkiniom Związku nie tylko pozdrowienia, ale również wyrazy uznania dla działalności społecznej, walki o godne warunki pracy i płacy oraz ofiarnej służby podejmowanej przez was każdego dnia. Dziękujemy za wszystkie konstruktywne dyskusje i znajdowanie rozwiązań dla spraw trudnych dla naszych branż zawodowych w ramach Forum Związków Zawodowych.
Autor tekstu:
Monika Górska
Autorzy zdjęć:
Monika Górska
Tomasz Surówka